پیربابا

به گزارش فارس، رئیس‌جمهوری ایران در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و در بخش پایانی سخنان خود به یک پیش‌شرط مهم در خصوص ایجاد چارچوبی برای مدیریت اختلافات ایران و ایالات متحده اشاره کرد که به این شکل بیان شد: «شنیدن صدای واحد از سیاست خارجی آمریکا.»

در همین چند روز پس از سخنرانی روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دست‌کم دو صدای متناقض از دستگاه سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا شنیده شده است و احتمالا با سفر نخست‌وزیر اسرائیل به ایالات متحده، احتمالا صداهای بیشتری نیز به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سوزان رایس، مشاور امنیت ملی کاخ سفید که نظرات او در سیاست خارجی حتی بعضا از نظرات جان کری هم اثرگذارتر است، اخیرا در اظهار نظری گفته است که «اوباما نگفته است که حق غنی‌سازی ایران را به‌رسمیت می‌شناسد.» این به‌عبارت ساده‌تر یعنی اینکه اوباما احتمالا قصد ندارد حق غنی‌سازی ایران در خاک خود را به‌رسمیت بشناسد، چیزی که از منظر حقوق بین‌الملل حق ایران است.

نظر خانم رایس البته چندان بیراه هم نیست. باراک اوباما در سخنرانی خود در سازمان ملل متحد از پذیرش حق استفاده صلح‌آمیز ایران از انرژی هسته‌ای سخن گفت که این عبارت کلی، الزاما حق غنی‌سازی اورانیوم را در بر نمی‌گیرد. صاحب این قلم ساعاتی پس از سخنرانی اوباما در سازمان ملل در یادداشتی تحت عنوان «7 نکته مثبت سخنان اوباما در برابر 7 نکته منفی»، همین مساله را به‌عنوان اولین نکته منفی در سخنان اوباما مورد اشاره قرار داده بود.

از سوی دیگر، جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده بامداد امروز به وقت تهران ابراز داشت که ایالات متحده تحت شرایطی حاضر است حق غنی‌سازی در سطح پایین را در خاک ایران به رسمیت بشناسد. البته ایران با توجه به ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود، نیازی هم به غنی‌سازی در سطوح بالا ندارد مگر در خصوص رآکتور تهران که نیازمند سوخت 20 درصد غنی‌شده است و البته برای تامین سوخت آن باید چاره اندیشید.

آنچه از فحوای کلام کری به‌نظر می‌رسد این است که واشنگتن مشکل زیادی با چرخش تعداد محدودی سانتریفیوژ در ایران ندارد اما قاعدتا با تعداد بالای سانتریفیوژها که قابلیت هسته‌ای بالایی به ایران می‌بخشند، مشکل دارد. نظر شخصی نویسنده این یادداشت این است که احتمالا کری و رایس در این خصوص هم‌نظرند اما شیوه بیان متفاوتی را در پیش گرفته‌اند. همچنین تنها سطحی از غنی‌سازی مورد پذیرش قرار می‌گیرد که اسرائیل آن را بپذیرد. در این خصوص دلایل ژئوپلتیکی هم وجود دارد که مداقه در خصوص آنها مجال دیگری می‌طلبد.

برای این شیوه بیان متفاوت، دست‌کم دو علت می‌توان متصور دانست:

* تلاش برای فرار از فشارهای نتانیاهو

در شرایطی که سفر نتانیاهو، رئیس کابینه رژیم اشغال‌گر صهیونیستی به ایالات متحده آغاز شده است، شاید خانم رایس به‌دنبال آن است که از فشارهای وی بر رئیس‌جمهور آمریکا و تیم سیاست خارجی‌اش بکاهد. اسرائیل ناخشنودی خود را از تعاملات جدید ایران و ایالات متحده پنهان نکرده است و از این رو به نیویورک می‌رود تا با سخنرانی خود در مجمع عمومی، به‌زعم خود چهره دولت جدید ایران را افشا کند.

وی همچنین در دیدار با باراک اوباما احتمالا گلایه‌هایی را مطرح خواهد کرد که گوش‌های شنوا برای آنها در کنگره آمریکا کم نیست. این احتمال جدی است که رایس قصد داشته پیش از ورود نتانیاهو به خاک آمریکا و شروع سلیطه‌بازی‌های او به‌نوعی حملات را کاهش دهد.

* بازی آدم خوبه، آدم بده

شاید واشنگتن می‌خواهد از راهبرد معروف «آدم خوبه» در مقابل «آدم بده» در مواجهه با ایران استفاده کند. در این بازی سیاسی احتمالا خانم رایس، نقش آدم بده را بازی می‌کند تا جمهوری اسلامی ایران از شر او به کری پناه ببرد و امتیازاتی که او می‌خواهد را بدهد! البته در کنگره آمریکا بعضا مواضعی علیه ایران گرفته می‌شود که در مقایسه با آنها، موضع سوزان رایس چندان بد هم محسوب نمی‌شود.

این بازی را باید ادامه سیاست چماق و هویج دانست. آمریکایی‌ها همواره ادعا می‌کنند که فرصتی که توسط ایران در اختیار واشنگتن قرار گرفته، رفتن ایران به سوی هویج مذاکره از ترس چماق تحریم است. ادعایی که ایران هرگز آن را نپذیرفته و تاکید دارد آمریکا اگر در گذشته هم به‌دنبال تعامل بود، می‌توانست به آن دست یابد. اکنون ظاهرا قرار است رایس در نقش چماق و کری در نقش هویج ظاهر شود!

* حق غنی‌سازی ایران تنها و تنها باید محدود به ان‌پی‌تی باشد

عزت و حاکمیت ملی ایران ایجاب می‌کند که جز به منافع ملی خود و به قوانین بین‌المللی به هیچ چیز دیگر پایبند نباشد. اگر ایران به غیر از ان‌پی‌تی محدودیت دیگری را بپذیرد، عملا قبول کرده که جهان حق دارد با ایران به‌گونه‌ای دیگر رفتار کند و حقوق ایران را نادیده بگیرد.

ایران مجبور است پای این حق خود بایستد تا در فضای بین‌المللی این انگاره ایجاد نشود که حقوق ایران قابل چشم‌پوشی هستند. در غیر این صورت باید منتظر بود تا حریف پیش‌تر هم بیاید.

ایران تنها حق خود را می‌خواهد و بازی برد – برد برای تهران، عبارت است از گرفتن حق خود در برابر رفع نگرانی‌های آژانس، نه چیزی بیشتر.

* علیرضا کریمی

انتهای پیام/ص

وبلاگ حقیقت با درج تصویری از صفحه نخست یکی از روزنامه‌های صبح ایران نوشت: غرب زدگی تا این حد؟ پرزیدنت روحانی؟!

حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس با اشاره به مباحث مطرح شده درباره اینکه چه کسی درخواست مکالمه تلفنی اوباما و روحانی را داده است، گفت: دقایقی بعد از گفت‌وگوی تلفنی آقای روحانی با اوباما، خانم رایس مشاور امنیت ملی در مصاحبه با CNN اعلام کرد که این مکالمه تلفنی به درخواست روحانی صورت گرفته و تاکید کرد که این درخواست برای آنها تعجب آور بوده است.

وی افزود: سوزان رایس می‌گوید، به ما اطلاع دادند آقای روحانی مایل است در حالی که می خواهد از نیویورک خارج شود، از طریق تلفن با اوباما گفتگو کند.

شریعتمداری همچنین با اشاره به اظهارات روحانی بعد از ورود به تهران مبنی بر اینکه درخواست برای گفت‌‌وگوی تلفنی از سوی اوباما بوده است، اظهار داشت: اظهارات جناب آقای روحانی نشان می‌دهد علاوه بر اصل گفتگو که جای بحث و بررسی دارد، این نکته که چه کسی برای گفت‌وگو پیش قدم شده است نیز از نگاه هر دو طرف اهمیت داشته و آنها حیثیت خود را در گرو آن می‌دانند.

این کارشناس مسائل استراتژیک تصریح کرد: این ماجرا از 2حال خارج نیست، اول آنکه در خواست گفتگو از سوی روحانی بوده است که اگر اینگونه باشد اظهارت رئیس جمهور محترم هنگام ورود به تهران که طرف مقابل را درخواست کننده گفتگو معرفی کرده با شعار دولت راستگویان تناقص دارد و انتظار این بوده و هست که رئیس جمهور محترم واقعیت ها را با مردم در میان بگذارند.

وی افزود: اما چناچه این درخواست از سوی اوباما صورت گرفته باشد، نشان دهنده آن است که دولت آمریکا حتی در حد و اندازه اعلام نظر درباره یک مکالمه تلفنی هم صداقت نداشته و قابل اعتماد نیست؛ بنابراین سوال بعدی آن است که جناب روحانی با چه تحلیل و تفسیری به اوباما و دولت وی اعتماد کرده و از این به اصطلاح اعتماد متقابل با آن همه تبلیغات پرحجم یاد می‌کند.

شریعتمداری تاکید کرد: البته اینکه دولتمردان محترم اصرار دارند اوباما را درخواست کننده مکالمه بنامند نشان می دهد خود آقایان به زشتی و پلشتی این اقدام اعتراف دارند.

انتهای پیام/

خبرگزاری فارس-گروه سینما: تسخیر لانه جاسوسی از جمله مهمترین اتفاقات بعد از انقلاب اسلامی است که تبعات بسیاری را به همراه داشت؛ «استعفای» دولت موقت، حمله محدود آمریکا به ایران و قطع روابط دو کشور از جمله این تبعات بود که اتفاقا صدای بسیاری را نیز درآورد. تسخیر سفارت آمریکا توسط دانشجویان اگرچه از سوی حاکمیت از پیش طراحی شده نبود ولی به شدت مورد استقبال حضرت امام قرار گرفت و اتفاقی که معتقدان نزدیکی به غرب آن را مغیر با اصول دیپلماتیک و ناهنجار و پر هزینه می دانستند از سوی بنیانگذار جمهوری اسلامی لقب «انقلاب دوم» گرفت.

نکته ای که درباره تسخیر لانه جاسوسی باید در نظر گرفت «بار انقلابی» این اتفاق بود که به جهت تبعات بین المللی آن نمود بیشتری پیدا کرد و همیشه بعنوان یکی از انقلابی ترین اتفاقات انقلاب اسلامی، مورد توجه مظلومان جهان قرار گرفت چراکه حاکمان ایالات متحده از آن بعنوان تحقیر خود در دنیا یاد کردند.

شاید به همین دلیل بود که این اتفاق سالهاست که مورد هجوم روشنفکران و معتقدان به نزدیکی با غرب قرار گرفته بطوریکه عذرخواهی عباس عبدی بعنوان یکی از حاضران در لانه از باری روزن، گروگان آمریکایی مورد استقبال شدید این طیف که اتفاقا تریبون های زیادی هم در اختیار داشته و دارند قرار گرفت.   

حالا قرار است بعد از گذشت سه دهه فیلمی درباره این اتفاق ساخته شود و سید جمال ساداتیان تهیه کننده سینما در مصاحبه ای اعلام کرده که تولید فیلمی در این باره را آغاز کرده است.

وی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد که موضوعاتی خصوصا تاریخی در برهه‌هایی در ایران اتفاق افتاده است که تبدیل به موضوعات بسیار مهمی شده اند و از جمله آنها بحث تسخیر لانه جاسوسی است که می توان با در نظر گرفتن «ابعاد مختلف» به سمت آن رفت.

ساداتیان در ادامه سخنان خود گفت: از این رو در گفتگویی با «ابراهیم اصغرزاده» که سنبل اطلاعات درباره حمله به سفارت آمریکا است، دریافتیم که می توان به یک تحقیقات گسترده به سمت ساخت فیلمی در اینباره برویم که قطعا «برد جهانی» خواهد داشت.

اگرچه پرداختن به «انقلاب دوم» ملت ایران که پرستیژ انقلابی ما را در بین ملتهای مظلوم تثبیت کرد قاعدتا باید اتفاق خوشحال کننده ای باشد اما خیلی نمی توان به ساخت این پروژه خوش بینانه نگاه کرد.

بدون تعارف از سید جمال ساداتیان (اگرچه ممکن است برخی فیلم هایش را بپسندیم یا نپسندیم) فیلم انقلابی و منطبق بر واقعیات آن سالها درباره تسخیر لانه جاسوسی در نخواهد آمد علاوه بر اینکه او عنوان می کند که با در نظر گرفتن «ابعاد مختلف» می خواهد سراغ این موضوع برود و منبع اصلی او یعنی «ابراهیم اصغر زاده» هم مواضعش درباره این موضوع مشخص است. نکته دیگر که ساداتیان قرار است فیلمی را تولید که «برد جهانی» داشته باشد و ما پس از این سالها متوجه شده ایم که چه فیلم هایی خصوصا در این موضوعات می تواند «برد جهانی» داشته باشد.

با این حساب با کنار هم گذاشتن «تسخیر لانه جاسوسی»، «سید جمال ساداتیان»، «ابعاد مختلف ماجرا»، «ابراهیم اصغرزاده» و «برد جهانی» سخت نیست که بفهمیم باید منتظر چه خروجی ای باشیم.

البته با این شرایط که دوستان آقای ساداتیان (وی 8 سال در دفتر آیت الله هاشمی رفسنجانی بوده است) امروز بر سر کار هستند و تماس های تلفنی هم برقرار شده و تنش زدایی هم در اوج خود قرار دارد احتمالا این فیلم فاخر هم قرار است در همین جهت حرکت کند و احتمالا بعد از آن هم دولت مجبور می شود آن را بایگانی کند چراکه با این مواد خام چیزی جز یک «آرگوی محترمانه» در نخواهد آمد.

انتهای پیام/ی