پیربابا

اما لطیفه‌ای که نعیمه اشراقی از آن در صفحه فیس‌بوک یاد می‌کند، توهین مستقیم به  امام راحل، خانواده و همسران شهدا و البته پاسداران انقلاب اسلامی بود‌.

پس از انتشار این مطالب و سکوت موسسه، موج انتقادات علاوه بر خانواده شهدا، سیاسیون جناح های مختلف را نیز در برگرفت و آنان به خصوص انتقادات فراوانی را متوجه موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) کردند.

در ادامه، بخشی از اظهار نظر سیاسیون و کارشناسان که در گفتگو با فارس صورت گرفته، ارائه می‌شود.

*افروغ:

موسسه نشر آثار امام باید از منزلت امام دفاع کند/ منسوبین امام موضع بگیرند

عماد افروغ استاد دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی درخصوص تحریفهای اخیر صورت گرفته علیه امام(ره) در قالب خاطره و لطیفه و نیز عملکرد موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) در قبال این موارد اظهارداشت: وظیفه اصلی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) تدوین و نشر آثار و اندیشه‌های ایشان در وهله اول و دفاع از جایگاه و منزلت بنیانگذار انقلاب اسلامی از طریق مقابله با انتساب مواضع ناموجه و فاقد اعتبار به ویژه از طریق چهره‌های شناخته شده در وهله دوم است.

وی تصریح‌کرد: آنهایی که در این انقلاب بوده‌اند، مواضع و وصیتنامه امام(ره) را به یاد دارند؛ ایشان فرمودند اگر چیزی به من نسبت داده شد، باید برگرفته از دست خط یا صدای من با تشخیص کارشناسان (قریب به مضمون) باشد.

این کارشناس مسائل سیاسی به نقل قول یکی از افراد درباره حذف شعار «مرگ بر آمریکا» از سوی امام خمینی(ره) اشاره و تصریح‌کرد:‌ امام خمینی(ره) یک مبارزه تمام عیار و کمال یافته گفتمانی با آمریکا کردند، بحث ما سیاست‌های سلطه‌گرانه و نفی عقب‌ماندگی و وابستگی بود و ربطی به شهروندان آمریکا ندارد؛ مرگ بر آمریکا به معنای مرگ بر مردم آمریکا نیست، بلکه منظور سیاست‌های سران آمریکا در قبال سایر کشورهاست.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه این شعار مختص انقلاب نبود و هرجا پای سلطه آمریکا باشد  مردم متوجه می‌شوند و این شعار را مطرح می‌کنند، افزود: این عوام‌زدگی است که کسی فکر کند منظور از مرگ بر آمریکا، مرگ بر شهروندان آمریکایی است.

وی در ادامه سخنان خود درباره عدم موضع‌گیری موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) درباره اظهارنظر یکی از نوه‌های امام نیز تاکید کرد: اگر موسسه‌ تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) در این زمینه نظر بدهد بهتر است چراکه این موسسه در حقیقت در خدمت نشر آثار و افکار امام قرار دارد و در این مورد به خصوص به رغم اینکه تکذیب شد، اما ظاهراً رگه‌هایی از صحت در آن وجود دارد، حسب انتظار مردم موضع‌گیری کند چراکه به صلاح افکار امام(ره) و خود این موسسه است.

افروغ با بیان اینکه کسانی که با اندیشه‌ها و مواضع امام(ره) آشنا هستند وارد عمل شوند، گفت: اگر این موسسه وارد موضع گیری شود بهتر است البته باید دانست امام(ره) متعلق به یک موسسه و نهاد نبوده و همه وظیفه دارند در برابراظهاراتی که مخالف اندیشه های امام(ره) است، بایستند.

این استاد دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد:‌ اینجا بحث ارتباطات فامیلی مطرح نیست؛ امام (ره) خود توصیه می‌کنند منتسبین من وارد مسئولیت‌های اجرایی نشوند یعنی ایشان نگاه قوم گرایانه ندارند؛ بنابراین از سایر منتسبین به امام(ره) انتظار می‌رود که خود در برابر اینگونه مواضع که ممکن است به گونه‌ای شخصیت امام(ره) را مخدوش کند، موضع بگیرند.

*حجت‌الاسلام حسینی:

مردم در قبال کم‌کاری موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) سکوت نخواهند کرد

حجت‌الاسلام سیدمرتضی حسینی نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون فرهنگی با اشاره به عملکرد موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) و وجود برخی از گرایش‌های اصلاح‌طلبان در این موسسه گفت: ما شاهد هستیم که اگر حمله‌ای به سمت اصلاح‌طلبان صورت بگیرد، بلافاصله موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام(ره) واکنش نشان می‌دهد در حالیکه در مقابل تعرض به حریم امام(ره) بی‌تفاوت است.

وی افزود: در هفته‌های اخیر آقای هاشمی مطلبی را درباره حذف شعار «مرگ بر آمریکا» از سوی حضرت امام (ره) بیان کردند که باعث واکنش‌هایی از سوی مردم شد.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: مردم با هیچ کس عقد اخوت نبسته‌اند و حتی شما اگر نور دو چشم حضرت امام(ره) هم باشید اما نسبت به ایشان تعرض کنید مردم از شما جدا خواهند شد.

حجت‌الاسلام حسینی گفت: امام (ره) همواره و آشکارا در مقابل استکبار می‌ایستادند و ما حتی شاهد بودیم که در اواخر عمر شریف ایشان، حملاتشان علیه آمریکا تندتر نیز می‌شد.

وی افزود: متاسفانه برخی از منسوبین امام(ره) تصور می‌کنند که به دلیل داشتن رابطه انتسابی با ایشان، مصون هستند در حالی که حضرت امام(ره) تنها منسوب به خانواده ایشان نیست حضرت امام(ره) منسوب به تمام ملت ایران است.

این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با اشاره به ضرورت واکنش صحیح موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام (ره) گفت:‌ مسلماً مردم متدین در صورت کم‌کاری این موسسه، در مقابل توهین به امام(ره) سکوت نخواهند کرد.

وی افزود: انتظار ما از این موسسه، حفظ یاد و افکار امام(ره) و جلوگیری از هرگونه توهین به حریم ایشان است.

*فضائلی:

موسسه حفظ آثار امام به جای سیاسی کاری از حریم بنیانگذار انقلاب دفاع کند

مهدی فضائلی کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به نقل برخی از خاطرات و مطالب نادرست از سوی برخی از اشخاص و عدم واکنش موسسه حفظ و نشر آثار حضرت امام (ره) به این موارد، گفت: مراقبت از حریم حضرت امام (ره) و ارائه یک تصویر صحیح و درست از سیره زندگی ایشان جزو مهمترین مسائلی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. تمام رفتار‌ها و مطالبی که از ایشان نقل می‌شود همگی تا الان یک درس برای ما بوده است.

این کارشناس مسائل سیاسی ادامه داد: شخصیت چند بعدی حضرت امام(ره) و درس‌های بزرگ زندگی ایشان همواره برای مردم ما و حتی کسانی که در بیرون از ایران زندگی می‌کنند یک سرمشق بوده است.

فضائلی گفت: از این رو حفظ و حراست از این حریم جزو یکی از مهمترین وظایف موسسه حفظ و نشر آثار امام (ره) است.

وی افزود: منتهی به نظر می‌رسد که موسسه حفظ و نشر آثار حضرت امام (ره) کمی از این مسئله غافل شده است و مشغول کارهای دیگر از جمله مسائل سیاسی است.

وی افزود: ما شاهد بودیم که در مسائل مشابه، موسسه حفظ و نشر آثار امام یا موضعی نگرفته است و یا موضعی کمرنگ و یا خنثی داشته است.

وی افزود: در شرایط فعلی به نظر می‌رسد که این موسسه باید به وظایف خود برای دفاع از حریم حضرت امام (ره) عمل کند و احیانا اگر تعرضی نسبت به حریم حضرت امام (ره) صورت می‌گیرد به شدت با این مسئله برخورد کند.

*کوثری:

مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام در یک جریان سیاسی قرار گرفته/ به تفکر امام جفا شده است

اسماعیل کوثری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی درخصوص سکوت موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در قبال تحریف‌های بیانات و توهین به بنیانگذار انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه متاسفانه موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) به جای اینکه از حقانیت امام (ره) دفاع کند در یک جریان سیاسی قرار گرفته است، اظهارداشت: همین امر باعث شده که به تفکر امام(ره) جفا شود.

نماینده مردم تهران در مجلس به برخی موضع‌گیری‌ها از زبان برخی اشخاص به نقل از امام‌(ره) اشاره و تصریح‌کرد:‌ مردم خود پاسخ یاوه‌گویی‌ها را می‌دهند اما موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) باید در درجه اول وارد میدان شود.

وی اضافه‌کرد: تا جایی که ما به یاد داریم امام(ره) چنین موضعگیری‌هایی نداشته‌اند؛ این موسسه هم اگر مسئله‌ای دارد با مردم روراست باشند و به صورت شفاف با مردم برخورد کند.

نماینده مردم تهران در مجلس در پایان خاطرنشان کرد: اینگونه نشود که مردم نسبت به این موسسه و افرادی که در آنجا مسئولیت دارند، بدبین شوند.

*بذرپاش:

حسن خمینی به وظیفه تاریخی خود عمل کند/ برخی معلوم‌الحال منویاتشان را به امام نسبت می‌دهند

مهرداد بذرپاش نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامیدر واکنش به اظهارات نعیمه اشراقی در مورد امام و شهدا در صفحه فیس بوک، اظهار داشت: اتفاقاتی که اخیراً در عرصه سیاسی کشور توسط برخی افراد معلوم‌الحال در حال رخ دادن است، اینکه با ذکر خاطرات جعلی و سخنان نامربوط منتسب به شخص حضرت امام (ره) سعی در اعلام منویات خود دارند، جای بسیار تأمل دارد. وی افزود:‌ عده‌ای که در زمان کنونی طور دیگری می‌اندیشند، فکر می‌کنند سخنانی که در گذشته مطرح کردند و نظام برای آنان هزینه داد، دیگر کارایی لازم را ندارد، به همین دلیل بیشترین مخالفی که پیش روی خود می‌بینند منویات حضرت امام (ره) و گزاره‌هایی است که ایشان با تمام قدرت آنها را مطرح کردند و پای آنها ایستادند و میلیون‌ها آدم را دلداده خود کردند.

نماینده تهران در مجلس ادامه داد: این افراد برای پیش‌برد مقاصد‌شان نیاز دارند که این گزاره‌ها را یا در ذهن مخاطبان از بین ببرند و یا اگر نتوانستند، آن گزاره‌ها را خدشه‌دار و دارای اعتبار پایین در ذهن مخاطبان قلمداد کنند؛ یکی از این راه‌ها ذکر برخی جملات، خاطرات و سخنان مجعول منتسب به حضرت امام (ره) است که وقتی بعد مطرح شدن، توسط عناصر معتبر تکذیب شد، طبیعتاً در این شرایط می‌توان بسیاری از سخنان دیگر را زیر سؤال برد و بسیاری از گزاره‌های قطعی در ذهن جامعه انقلابی را دچار خدشه کرد و یا اعتبار آنان را پایین آورد؛ این کاری است که این افراد انجام می‌دهند که در رأس آنها هم جناب آقای هاشمی‌رفسنجانی قرار دارد که معلوم نیست با چه هدفی این اقدامات را انجام می‌دهد.

بذرپاش بر همین اساس یادآور شد: این توقع از بسیاری از افرادی که در انقلاب سابقه‌دار هستند، می‌رود که در این رویه تجدیدنظر کنند، ولی از آن بالاتر، وظایف افرادی است که مسئولیت حفظ و نشر دقیق آثار،‌ کلام، دست‌نوشته‌ها، نظرات، دستورات و سایر موضوعات مرتبط با بزرگان دین و نظام به ویژه حضرت امام (ره) را دارند و در این موضوع خاص مؤسسه تنظیم، حفظ و نشر آثار حضرت امام (ره) مسئولیت دارد.

وی تأکید کرد: اصلاً این مؤسسه راه افتاده که از این موضوعات حراست و حفاظت کند و منابع و اعتبارات در اختیار دارد که این امور را رتق و فتق کند و اجازه ندهد هر کسی از راه برسد، منویات درونی خود را به صرف داشتن سابقه، به عزیزی مانند امام (ره) منسوب و کارهای خود را توجیه کند.

این عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس با طرح این سؤال که مؤسسه تنظیم، حفظ و نشر آثار امام (ره) چه زمانی می‌خواهد وظیفه تاریخی خود را انجام دهد؟ تصریح کرد: خوشبختانه مسئول محترم این مؤسسه هم آقای سیدحسن خمینی از بیت شریف حضرت امام (ره) است، بنابراین چه زمانی آقای سیدحسن خمینی می‌خواهد به وظیفه تاریخی خود عمل کند؟ آیا غیر از این زمان، نیازمند حضور و اعلام موضع جدی هستیم؟ آیا توهین به امام (ره) و ظلم به این عزیز نیازمند حضور و اعلام موضع جدی مسئول محترم این مؤسسه نیست؟ بذرپاش در پایان خاطرنشان کرد: به نظرم در یک مقطع تاریخی قرار داریم و آقای سیدحسن خمینی باید مقابل این اتفاقات را بگیرد که اگر در این جا نایستیم، تردید نکنید در چند سال آینده دگراندیشان و پیاده‌نظامان این آقایان هم دیگر چیزی از نظرات امام باقی نخواهند گذاشت؛ به نظر می‌رسد در این مقطع تاریخی برای جلوگیری از یک انحراف بزرگ تاریخی نیازمند بررسی دقیق، حضور به موقع و اعلام نظر قطعی و امانت‌دارانه هستیم.

*ترقی:

سکوت مؤسسه امام در قبال تحریف‌های رفسنجانی موجب توهین اشراقی به خانواده شهدا شد

حمیدرضا ترقی عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی در واکنش به اظهارات نعیمه اشراقی در مورد امام (ره) و شهدا، اظهار داشت: نمی‌توانیم هر کسی که منتسب به حضرت امام (ره) است را در خط امام تلقی کنیم.

وی افزود: در درجه اول باید برای جامعه روشن شود که این افراد را وابستگان به حضرت امام (ره) تلقی نکنند و حساب این افراد را از خانواده امام جدا بدانند چرا که این افراد هیچ نسبت اعتقادی و فکری به حضرت امام ندارند.

این عضو شورای حزب مؤتلفه اسلامی ضمن انتقاد به مؤسسه حفظ و نشر آثار حضرت امام (ره)، تصریح کرد: مؤسسه حفظ و نشر آثار حضرت امام (ره) وظیفه و رسالتی در جمهوری اسلامی ایران بر اساس قانون برای پاسداری از اندیشه امام بر عهده دارد که دولت برای پاسداری از موضع و آثار حضرت امام بودجه و اعتبار پرداخت می‌کند.

ترقی ادامه داد: اگر قرار باشد افرادی که در این مسئولیت انجام وظیفه می‌کنند به تکلیف خود عمل نکنند و هر روز شاهد تحریف مواضع و سخنان حضرت امام توسط کسانی که خود را وابسته به ایشان می‌دانند، باشیم طبیعتاً ممکن است نظام را وادار به وضع قانونی کند تا افراد مطمئن‌تر و موثق‌تری از این آثار پاسداری کند.

وی تأکید کرد: اگر مؤسسه حفظ و نشر آثار امام (ره) در مقابل اظهارات آقای رفسنجانی موضع می‌گرفت امروز خانم اشراقی چنین اظهاراتی را بیان نمی‌کرد.

*حجت السلام پژمان فر:

بررسی توهین نعیمه اشراقی به امام و خانواده شهدا در کمیسیون فرهنگی مجلس

حجت‌الاسلام نصرالله پژمان‌فر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با اشاره به اظهارات نعیمه اشراقی در مورد امام و شهدا، اظهار داشت: بنده مطمئن هستم اگر امام در قید حیات بودند با این کارهای غیراخلاقی همان کاری را می‌کردند که با سیدحسین آقا انجام دادند.

وی با بیان اینکه کسی حق ندارد به خانواده شهدا توهین کند، افزود: ما از خانواده امام انتظار داریم که نگذارند که به حرمت بیت حضرت امام (ره) خدشه وارد نشود.

پژمان‌فر تأکید کرد: قطعاً کمیسیون فرهنگی مجلس چنین اظهاراتی در مورد امام و شهدا را محکوم می‌کند.

*نیره اخوان:

مدعی‌العموم در واکنش به توهین اشراقی به امام(ره) و خانواده شهدا ورود کند

نیره اخوان‌بی‌طرف نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ، با اشاره به توهین اخیر نعیمه اشراقی به امام (ره) و خانواده شهدا گفت: در روزهای اخیر نیز مطالبی از سوی خواهر دیگر خانم اشراقی منتشر شد که بخشی از آن خلاف قانون بود.

وی با بیان اینکه دادستان باید به این مسئله ورود کند، تصریح کرد: از جمله مواردی که می‌توان آن را پیگیری کرد و خلاف قانون محسوب می‌شود، هنجارشکنی زهرا اشراقی در مورد بحث حجاب و اظهارنظر درباره حجاب سخنگوی وزارت امور خارجه و همچنین استفاده از ماهواره است.

این عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس با تأکید بر اینکه، این مسائل خلاف قانون ارزش‌های ما را هدف قرار داده، اظهار داشت: صحبت‌های مطرح شده خلاف است و پاک‌ترین افراد و شخصیت‌های نظام را هدف قرار داده و حتی با امام (ره) نیز اینگونه برخورد می‌شود.

اخوان با سخیف و ضدارزشی خواندن اظهارات اخیر نعیمه اشراقی افزود: جا دارد مسئولان مربوطه به این موضوع ورود کند.

نماینده مردم اصفهان در مجلس با اشاره به سکوت مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) در برابر نقل این خاطره توهین‌آمیز از سوی نعیمه اشراقی، تصریح کرد: اگر کسانی که خود را جزو خانواده امام می‌دانند با این مسئله برخورد قاطع نکنند، نشانه این است که اصول را فدای وابستگی‌های خانوادگی و جناحی کرده‌اند. وی اضافه کرد: اگر کسی واقعاً به امام تعلق خاطر دارد باید اولین کسی باشد که در مقابل چنین حرف‌هایی می‌ایستد و نباید اجازه داد که این صحبت‌ها مطرح شود.

اخوان با اشاره به بیانات رهبر انقلاب مبنی بر پرهیز از تنش‌آفرینی در کشور گفت: این مطالب از جمله مواردی است که حاشیه‌سازی‌هایی را به دنبال دارد.

این عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس با بیان اینکه در جلسه بعدی مجلس حتماً در این مورد اظهارنظر خواهد شد، اضافه کرد: ما باید تکلیفی را مشخص کنیم که این گونه اظهارنظرها و نقل‌قول‌ها از امام (ره) قاعده و روش مشخصی داشته باشد. اخوان با تأکید مجدد بر خلاف قانون بودن این اظهارات، خاطرنشان کرد: از دادستان می‌خواهیم که به عنوان مدعی‌العموم به این مسئله ورود کند.

انتهای پیام/

پس از پایان سفر رئیس جمهور روحانی به نیویورک و پس از ورود ایشان به ایران، دو اتفاق همزمان و نامهم افتاد.

اتفاق اول، حضور عده ای به عنوان حامیان ایشان در فرودگاه بود که گویا به استقبال آقای روحانی رفته و مواضع ایشان را در نیویورک کاملاً پسندیده بودند.

اتفاق دوم نیز حضور عده ای به عنوان منتقدان آقای روحانی بود که مخالف برخی اقدامات ایشان از جمله ماجرای صحبت تلفنی اوباما و ایشان بودند. این عده نیز اگرچه اعتراض خود را با شعار و پلاکارد بیان کردند اما از حضور آنها نیز تندروی هایی گزارش شد.

مهمتر از این دو رخداد اما مواضعی بود که توسط برخی اصلاح طلبان پیرامون این مسئله اتخاذ شد و اعتراضات و فریادهای زیادی از آنها به گوش رسید.

و نکته قابل تأمل نیز اینجا بود که جامعه به استماع این مویه ها از سوی جماعتی نشسته است که همواره یکی از اصلی ترین مطالبات خود را تحمل شنیدن صدای مخالف و آزادی تجمعات بیان می کنند.

البته جامعه ما در حال عادت کردن به این پارادوکس ها است.

چه اینکه در ماجرای برخورد خشن اصلاح طلبان با یک عضو اصلاح طلب شورای شهر تهران که به شهردار اصولگرا رأی داده بود نیز کوس این تناقضات با صدایی شاید بلندتر نواخته شده بود.

تحرکات روزهای اخیر جریان اصلاحات حاکی از آن است که تئوری «اصلاحات خون می‎خواهد» در حاشیه دولت اعتدال در حال بازتولید است تا این بار با میدان داری سید محمد خاتمی، پروژه «اعتدال خون می‏خواهد» کلید بخورد. 

*گزارش خاتمی از یک تجمع اعتراضی کوچک

در میانه این رخدادها اما جالبترین حکایت، سخنان محمد خاتمی در جمع تعدادی از ایثارگران و گزارشی است که وی از ماجرای تجمع اعتراضی فرودگاه ارائه می کند.

البته خوانش این صحبت ها برای تمام کسانی که در سال 88 به دعوت خاتمی به خیابان ها آمده و یا صحبت مشهور او در همان ایام که مردم را به "مقاومت"!! فراخواند شنیده بودند، نیز خالی از لطف نیست.

چه اینکه آنها متوجه خواهند شد "امنیت ملت" گزینه مطلوبی است که خاتمی هم اگرچه در سال 88 عملکرد خوبی در قبال آن نداشت اما پیگیر آن است و "دهن کجی به آرای ملت" و سایرین نیز اگرچه شاید در سال 88 از سوی عده ای، امری مباح شمرده شد اما روزگاری هم خواهد رسید که این امر در کلام شخصی مثل آقای خاتمی نکوهش می شود و مشخص هم نیست ایشان چه توضیحی بابت این تناقضات آشکار دارند؟!

گویا تحلیل آقای خاتمی از تجمع کوچک اعتراضی در مقابل آقای روحانی این است که این تجمع در وهله اول سازماندهی شده بوده و در وهله دوم نیز این تجمعات اعتراضی و انتقادی منجر به "ترور"! خواهد شد.

او در این رابطه در سخنان خود ضمن تأکید بر سازماندهی شده و نه خودسر بودن این اعتراض می گوید: "اگر جلوی جریانات تخریبی گرفته نشود مثل زمان اصلاحات می‌شود که اوایل این طور بود و بالاخره منجر به ترور شد."

آقای خاتمی همچنین از وزارت اطلاعات و قوه قضائیه با این تأکید که "مسئول هستند!" می خواهد که این قضیه را پیگیری کنند و در ادامه با بیان اینکه من از "امنیت ملت" دفاع می کنم، می گوید: "وجود این جریانات طالبانی و خشن، نشانه آزادی بیان و آزادی فکر نیست، نشانه تخریب و دهن‌کجی به آرای ملت و تصمیمات رهبری و فضایی است که در جامعه ما ایجاد شده است."

آقای خاتمی در اِزای این تحلیل ها و گزارش ها البته در مقابل سوالاتی قرار می گیرد.

*تجمع اعتراضی؛ با ما آری، بر ما خیر!

اولاً ایشان که مدعی "سازماندهی" این تجمع هستند، چرا بیان نکرده اند که این سازمان دهندگان! چه کسانی بوده اند؟!

آیا این کار ایشان مصداق تخریب و البته کاسبی نیست؟!

اگر ایشان اطلاع دقیقی دارد و می داند چه کسانی وقت خود را صرف این رخداد بی اهمیت انتقادی (که قاعدتاً تندروی هایی هم در آن صورت گرفته است) کرده اند، چرا این اطلاع دقیق را در اختیار مراجع ذیربط و یا رسانه ها قرار نمی دهد؟

دقت شود که مثلاً اگر منتقدین آقای خاتمی معتقدند که ایشان جزو اضلاع فتنه سال 88 و از سازمان دهندگان به آن بوده است، برای این قضیه صدها دلیل و مدرک و شاهد دارند و حرف غیر دقیق نمی زنند.

و حتی وزیر اطلاعات وقت، بعنوان بالاترین رکن امنیت کشور، صریحاً بیان کرده است که آقای خاتمی با بزرگواری نظام است که فعلاً به زندان نرفته است.

همچنین باید این نکته را هم به آقای خاتمی گفت که چطور ایشان یک تجمع کوچک را سازماندهی شده می دانند اما خود را ظاهراً از این سوال مبرّا می کنند که نظرشان درباره سازماندهی شده بودن یا نبودن اغتشاشات سال 88 چیست؟! و اساساً اگر معتقد به سازماندهی شدن آن اغتشاشات و آن مطالبات غلط کف خیابانی هستند (که نمی توانند، نباشند) پس در مرحله دوم نظرشان درباره مسببان و عوامل این سازماندهی چیست و آنها را مستوجب چه عقوبت هایی می دانند؟!

ضمن اینکه آیا مقرّ هستند که آن اغتشاشات سازماندهی شده، "امنیت ملت" را که مورد خدشه قرار داد یا خیر؟!

*درباره اصلاح طلبان و تفکر خطرناک ترور

ثانیاً آقای خاتمی در گزارش گفته شده، نگرانی خود را از مقوله ای به نام "ترور" نیز اعلام می کنند.

یک نگرانی درست؛ البته از جانب کسی که باید در رابطه با ترور! به سوالات و ابهاماتی پاسخ بدهد.

ابهام اول این است که چطور ایشان به خود اجازه می دهد از یک تجمع اعتراضی کوچک، نتیجه "ترور" را بگیرد؟!

مگر این اصلاح طلبان نیستند که صبح و شام از لزوم آزادی تجمعات در ایران سخن می گویند؟!

آیا رواست که آقای خاتمی که سلسله جنبان اصلاح طلبان هستند، اکنون که تجمعی در مقابل خواست ایشان و همفکرانشان برگزار شده است؛ شروع به درشت سازی "ترور" در مقابل افکار عمومی کنند؟!

همچنین باید این نکته را در ساحت افکار عمومی جامعه گفت که آقای خاتمی قبل از نگرانی از بابت ترور؛ بیشتر باید به نگرانی های بزرگتر و سوالاتی پیرامون پرونده قتل های زنجیره ای (که در دوران صدارت ایشان رخ داد)، پرونده ترور مرحوم لاجوردی، چرایی حضور عواملی از مجاهدین خلق در قامت "اصلاح طلب" در کنار ایشان، چرایی تأکید بر ادامه راه مجاهدین خلق در تفکر عددی از دوستان آقای خاتمی و غیره پاسخ دهند!

و هزار نکته باریکتر زِ مو پیرامون ارتباط ترور و اصلاح طلبان همینجاست.

در اینجا از ذکر این ابهام نیز نمی توان خودداری کرد که آقای خاتمی که یک تجمع اعتراضی کوچک را زمینه ساز "ترور" می دانند؛ آیا نظری درباره این مسئله دارند که حوادث هزاران برابر این رخداد در سال 88؛ به مراتب نطفه شوم ترورهای بیشتری را در دامان خود پرورید؟!

مسببان آن حوادث منجر به ترور ده ها شهروند ایرانی اکنون کجا هستند، چه می کنند و چه می گویند؟!

*در مذمت دهن کجی به آرای ملت و شناخت صحیحتر از دهن کجی

و ثالثاً آقای خاتمی در صحبت های اخیر خود در مذمت مسئله ای سخن گفته اند که شاید بتوان، آنرا مثل رأی دادن ایشان در انتخابات مجلس نهم، گامی در جهت بازگشت به سمت مردم و توبه از فتنه گری در سال 88 ارزیابی کرد.

ایشان در مذمت دهن کجی به آرای ملت و تصمیمات رهبری سخن گفته اند. حبذا...

البته منهای نشانه خوب توبه و اِنابه، باید درباره گزارش آقای خاتمی گفت که یک جمعیت کوچک و معترض مصداقی از دهن کجی به آرای ملت و تصمیمات رهبری نیست!

اگر اینطور باشد که باید باب انتقاد از رئیس جمهور را به بهانه دهن کجی به آرای ملت بست!

و عجیب آنکه آقای خاتمی و دوستان اصلاح طلب ایشان به همین نکته معمولی نیز اشاره نمی کنند!

باید اذعان کرد و آقای خاتمی هم قاعدتاً می دانند که دهن کجان به رأی ملت و تصمیمات رهبری، نه این جمعیت کوچک مجتمع شده در جلوی در فرودگاه و معترض به تماس تلفنی اوباما و روحانی، که جمعیت بزرگ اما کم رمق اغتشاشگران در سال 88 بودند که با دعوت آقای خاتمی و دوستانشان به خیابان آمدند و در مقابل رأی اکثریت مردم ایران ایستادند و جالب آنکه اکنون نه آقای خاتمی و نه دوستانشان حاضر به عذرخواهی، توبه و بیان واقعیت ها؛ حتی در محضر اغتشاشگران هم نیستند؛ چه برسد به ملت ایران که اکنون خود بهترین قاضی برای عمل ایشان و دوستانشان در آن فتنه و البته در فتنه سال 78 و کوی دانشگاه هستند.

*درباره گزارش های آینده خاتمی

حرف نهایی درباره گزارشهای آقای خاتمی این است که ایشان علی الاصول می داند که بیمار مبتلی به یک بیماری دهشتناک، هیچگاه هوس ازدواج و حجله نشینی نمی کند.

این نکته را هم باید مورد تأکید قرار داد که بیماری آقای خاتمی که به واسطه فتنه و ایفای نقش در آن به ایشان عارض شده است، تا آن اندازه نفسگیر و بزرگ و خطرناک هست؛ که قبل از شنیدن هر سخن و تحلیلی از ایشان؛ نخستین چیزی که به ذهن می آید این است که آیا خاتمی شفا یافته است یا اینکه همچنان به بیماری فتنه دچار است؟!

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس، کتاب «بازخوانی دیدگاه‌های سیاسی و فقهی آیت الله صانعی» یک پیش‌گفتار، یک مقدمه و 7 فصل دارد؛ عناوین فصول کتاب عبارتند از: 1-ولایت فقیه و رهبری جامعه‌ی اسلامی، 2-استکبارستیزی، 3-رسانه‌های بیگانه و مرجعیت، 4-معیار در انتقادات، 5-روحانیت، 6-زن و خانواده، 7-برخورد و مبارزه با مفاسد اجتماعی و منافقین و مخالفین نظام. کتاب همچنین یک کتابنامه و نمایه دارد.

مؤلف کتاب در مقدمه، ابتدا گذری کوتاه و مختصر بر زندگی سیاسی، اجتماعی و علمی شیخ، از دوران جوانی تا سال 88 دارد. وی در این بخش سعی کرده ضمن رعایت اختصار، فرازهای مهم زندگی آقای صانعی را برشمرد. در بخشی از مقدمه می‌خوانیم:

آیت الله یوسف صانعی بعد از آنکه دوره سطح را در اصفهان و قم به پایان رساند، به جمع شاگردان امام خمینی (رحمة الله علیه) پیوست. وی در گرماگرم خیزش انقلاب، به گفته خود او، در حلقه‌های سوم و چهارم مبارزه قرار گرفت. پس از انقلاب اسلامی، در تاریخ 1/12/57 به عضویت شورای نگهبان درآمد، و در 19/10/61 از این منصب استعفاء داد. مدتی بعد امام (رحمة الله علیه) او را به عنوان دادستان کل کشور منصوب کرد. وی در دوران مسئولیت قضایی، به نوعی مسئولیت اصلی برخورد با معارضان سیاسی، فکری، فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی نظام را بر عهده داشت. او دو سال و نیم بعد، از این منصب نیز استعفاء داد که با مخالفت امام (رحمة الله علیه) مواجه شد. با اصرار آقای صانعی، امام (رضوان الله علیه) در تاریخ 16/4/64 با استعفای مجدد او موافقت کردند. نکته قابل تأمل دوران مسئولیت قضایی او، اعلام جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در عدم صلاحیت آیت الله شریعتمداری برای مرجعیت بود که آیت الله صانعی، مأمور اخذ اموالِ در اختیارِ آیت الله شریعتمداری و انتقال آن به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم گردید.

وی پس از استعفاء به قم بازگشت و مشغول فعالیت حوزوی شد. پس از ارتحال امام (رحمة الله علیه)، او به شدت از رهبری حضرت آیت الله خامنه‌ای حمایت و پشتیبانی کرد. اما این روند تنها تا دوم خرداد 76 ادامه داشت و پس از روی کار آمدن اصلاح-طلبان و حاکم شدن فضای تساهل و تسامح رفته رفته به نواندیشی و روشنفکری گرایش پیدا کرد و در فرصت‌های مختلف به ارکان حاکمیت و مسئولان نظام شورید. چنان که او در سال‌های اخیر کراراً درصدد القای این ادعاست که در زمان امام (قدس سره) مسیر جامعه رو به کمال بود، اما اکنون به دلیل کنار گذاشتن یاران واقعی امام (رضوان الله علیه)، این گونه نیست. این گردش تنها در حوزه مسائل سیاسی نیست، بلکه در عرصه اجتهاد و افتاء نیز رخ می‌دهد، تا آنجا که ایشان سهولتِ حکم شرعی و فتوا را یکی از معیارهای استنباط احکام از قرآن و سنت می‌خواند. (صفحه 20) بر این اساس می‌توان فتاوی شاذ و منحصربه-فردیهمچون امکان امام جماعت، قاضی و ولی فقیه شدن زنان، ارث بردن کافر از مسلمان و ... از ایشان دید.  

**فراز و فرودهای نظرات آیت الله صانعی

در فصل اول، مؤلف کتاب بر این باور است که عقاید آقای صانعی در مورد ولایت فقیه، برجسته‌ترین و شدیدترین تفاوت دیدگاه او را نشان می‌دهد. چرا که از یک سو در ابتدا شاهد دفاع قاطع و گاه افراطی وی از ولایت فقیه هستیم و از سوی دیگر پس از چندی شاهد به حاشیه راندن ولایت فقیه. برای نمونه، آیت الله صانعی که روزی فریاد می‌کرد: «ارزش قانون اساسی به امضای مقام رهبری است» (صفحه 37)، «ولی فقیه همان اختیارات معصوم را دارد» (صفحه 32)، «قانون الهی آمده فقیه را حاکم قرار داده است» (صفحه 32)، پس از سال 76 و رواج یافتن مباحثی همچون آزادی، مشارکت، جامعه مدنی و ... به یک‌باره تصریح کرد «مشروعیت جمهوری اسلامی زمانی حاصل می‌شود که توده مردم در انتخابات شرکت کنند» (صفحه 47)، «مرجع تشخیص رعایت مصالح جامعه، تنها نمایندگان مردم هستند» (صفحه 52)، «کسی که می‌گوید ولی فقیه حق دارد در همه امور دخالت داشته باشد، حتی در قانونگذاری، راه صواب را نپیموده و افراط کرده، چرا که خلاف اصول مسلم قانون اساسی است. زیرا قانون اساسی همه اختیارات را محدود کرده، چرا که اگر محدود نباشد، دیگر قانون اساسی نیست. و اگر نظر یک فرد بر نظر دیگران مقدم باشد، این خلاف جمهوریت و مردم‌سالاری و نوعی استبداد است.» (صفحه 57). البته تعیین و تحدید حوزه ولایت از دیدگاه آیت الله صانعی مختص ولی فقیه نیست. او در سال 66 ادعا می‌کند «رسول الله وقتی قضاوت کرد، مؤمن دیگر حق اختیار ندارد.» (صفحه 56)، اما در سال 78 و متأثر از فضای سیاسی می‌گوید «در تشخیص مصالح عامه و تصمیم‌گیری در مورد آن، پیامبر اسلام هم مأمور به تبعیت از آرای اکثریت بود ...» (صفحه 54).

یا در تاریخ 22/3/ 68 در یک سخنرانی در حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) تصریح می‌کند: «من به عنوان یک مسئله شرعی می‌گویم که تخلف از فرمان آیت الله خامنه‌ای، گناه و معصیتی است بزرگ، خروج از ولایت الله، و ورود به ولایت شیطان است» (صفحه 43)، اما در تاریخ 31/3/87 مدعی می‌شود قدرت ولی فقیه مقید به تصمیمات مراکزی است که اعضای آن به وسیله انتخابات تعیین می‌شوند ... کسانی مثل آیت الله خمینی نادر هستند، اما آیت الله‌هایی مثل آقای خامنه‌ای در ایران زیادند.» (صفحه 97)

در فصل دوم، نویسنده در پی اثبات این مطلب است که دیدگاه‌های انقلابی و قاطع آیت الله و مطالبه‌گری و عدالت‌خواهی ایشان در عرصه سیاست خارجی اندک اندک در سال‌های اخیر رنگ باخته است. برای مثال باید گفت آیت الله صانعی زمانی آن چنان علیه خوی استکباری و تجاوزکاری آمریکا، اسرائیل و کشورهای غربی و سیاست‌های برخی کشورهای عربی منطقه می‌تاخت که شرط یک نماینده مجلس را تندرو بودن می‌دانست تا امتیاز گرفتن از آمریکا محقق شود و ادعا می‌کرد که رئیس‌جمهور باید آمریکاستیز باشد (صفحه 64). وی همچنین مکرراً به لزوم موضع‌گیری علنی در مقابل جنایت اشغالگران صهیونیستی و اهانت به مسجدالاقصی اشاره می‌کرد (صفحات 68 و 69) و قبول سازش‌کاری با اسرائیل را ارتداد می‌دانست (صفحه 74). وی همچنین روزگاری نه چندان دور تصریح می‌کرد «ما باید مورد تبلیغات دروغ شرق و غرب سازمان‌های کذایی دفاع از حقوق بشر باشیم و اگر یک روز آمریکا از ما تعریف کند، آن روز مصیبت ما و شکست انقلاب اسلامی است» (صفحه 72)، اما تحت تأثیر فضای تنش-زدایی و شعار گفتگوی تمدن‌های دوران موسوم به اصلاحات، دچار تغییرات بنیادین شد. آن چنان که با نادیده گرفتن قرآن و سنت ادعا کرد «مهم‌ترین چارچوبی که انسان‌ها تاکنون برای حفظ کرامت انسانی تدوین کرده‌اند، اعلامیه جهانی حقوق بشر است.» (صفحه 21) وی همچنین به اعضای حزب جوانان ایران اسلامی، دفاع از امام و دفاع از حقوق بشر را توصیه نمود. (صفحه 21). آیت الله صانعی در واکنش به سیاست خارجی فعال دولت نهم، تأکید کرد انتقادهای دولت به جامعه بین‌الملل به وجهه ایران ضربه می‌زند و به منزوی شدن ایران می‌انجامد و حمله هوایی آمریکا و تحریم‌های جدیدی را به دنبال دارد (صفحه 73). او در مصاحبه با روزنامه الشرق‌الاوسط، ریشه بسیاری از مشکلات اساسی جامعه را «موضع ایران در مسئله پرونده هسته‌ای» دانست (صفحه 95). وی همچنین گفته است «در قرآن آمده است که آنچه برای خود نمی‌پسندی، برای دیگران هم مپسند. هولوکاست تاریخ است. آیا می‌توان تاریخ ملل را تغییر داد؟ من نمی‌دانم چرا دولت خود را وارد چنین مسئله‌ای کرده است؟» (صفحه 74). وی در سال 79 حمله مسلحانه به اشغالگران را واجب خوانده (صفحه 76)، و همچنین در سال 81 در پاسخ به استفتاء جمعیت دفاع از ملت فلسطین، کسانی که در عملیات استشهادی علیه صهیونیست‌ها کشته می‌شوند، شهید دانسته بود؛ (صفحه 77) اما در سال 85 عملیات استشهادی را در خارج میدان جنگ، حرام و عملیات تروریستی اعلام کرد.

فصل سوم کتاب، به عملکرد آیت الله صانعی در واکنش به رسانه‌های بیگانه و ضدانقلاب اختصاص دارد. امید حسینی، در بیان دیدگاه دیروز شیخ، به سخنرانی او در سال 72 که دخالت رادیوهای بیگانه در تعیین مرجع برای شیعیان را رد کرده بود، می-پردازد. آیت الله در آن سخنرانی تصریح کرده بود: «ما نیازی نداریم که بی.بی.سی برایمان مرجع معرفی کند»، اما وی در سال-های اخیر به دفعات با رسانه‌های خارجی و از جمله با بی.بی.سی گفتگوهای صمیمانه‌ای داشت، آن چنان که گزارشگر این شبکه انگلیسی را بدون اطلاع قبلی به گرمی پذیرفت (صفحه 84). حمایت گسترده رسانه‌های مخالف نظام از شیخ تا جایی پیش رفت که واکنش دفتر ایشان به اعلام نظر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم مبنی بر صلاحیت نداشتن او برای مرجعیت، انحصاراً از طریق بی.بی.سی منتشر ‌شد و در سایت ایشان بازتاب نیافت (صفحه 85). وی در مصاحبه با بی.بی.سی ترور سعید حجاریان و شهید مطهری را از یک سنخ می‌خواند (صفحه 91). مصاحبت و همراهی شیخ با این رسانه‌ها تا بدان جاست که جان لاین، گزارشگر بی.بی.سی که گزارش‌های مغرضانه‌ای از ایران تهیه می‌کند، او را مرجعی بزرگ و مستقل می‌خواند (صفحه 86). آیت الله صانعی در مصاحبه با الشرق‌الاوسط نیز ضمن طرح دیدگاه‌های شاذ و جالب خود در مورد برابری زن و مرد تصریح می‌کند: «دوست ندارم توضیح بدهم که من نه تنها در میان زنان مسلمان، بلکه در میان همه زنان عالم که از حقوق خود محروم شده و از حقوق بشر دفاع می‌کنند، محبوبیت دارم» (صفحه 93). از همین روست که او در بیان گزارشگر، ستاره رسانه‌ای حوزه علمیه خوانده می‌شود (صفحه 92).

**تناقضات رفتاری و گفتاری

امید حسینی در فصل چهارم کتاب، تناقضات رفتاری و گفتاری آیت الله صانعی را در زمینه انتقاد علیه مسئولین و نظام جمع آوری کرده است. حسینی در یکی از نمونه‌های این تناقض اشاره می‌کند که آیت الله صانعی در دوران تصدی مسئولیت قضایی بر این باور بود که «افراد باید از بیان مسائلی که موجب سوءاستفاده دشمن می‌شود، پرهیز نمایند» (صفحه 102). او همچنین صحبت کردن علیه نظام جمهوری اسلامی را صحبت کردن علیه اسلام، رسول الله و ولی امر می‌دانست (صفحه 103) و اصرار داشت که افشاگری در جمهوری اسلامی معنا ندارد (صفحه 103) و اگر کسی دو کلمه علیه انقلاب حرف بزند، باید مجازاتش را هم ببیند و 4 ضربه شلاق بخورد (صفحه 141). او در سال 70 نیز با لحنی اعتراضی گفته بود: «آرامش مردم را چرا به هم می‌زنید، آخر مملکت خدا دارد. مملکت رهبر و رئیس جمهور و رئیس مجلس و قضاتی دارد و نظام مملکت باحساب است» (صفحه 107). اما همین شخصیت در سال‌های اخیر بارها با اهانت‌های پی در پی و علنی نسبت به مسئولان کشور و متهم کردن نظام، تمام چارچوب‌های اخلاقی را زیر پا گذاشت. از جمله در ماجرای کوی دانشگاه و غائله 18 تیر 78، با موضع‌گیری عجولانه و صدور بیانیه درباره شهدای دروغین و صدور پیام تسلیت برای بازماندگان، نقش مهمی در فتنه داشت. اتفاقی که در سال 88 نیز تکرار شد (صفحه 114). از نظر آقای صانعی: «مردم را اذیت نکنیم و به آنها نگوییم که تو علیه انقلاب حرف زدی، خوب اگر فردی هم علیه انقلاب حرف زد، با حرف جوابش را بدهید» (صفحه 128). آیت الله صانعی که روزگاری ادعا می‌کرد باید عزت مسئولان نظام جمهوری اسلامی را حفظ کرد (صفحه 122)، و معتقد بود «امام با همه دشمنی‌هایی که با شاه و ساواک داشت، هیچ گاه جمله‌ای که توهین‌آمیز و خلاف ادب باشد، بر زبان جاری نکردند» (صفحه 123)، در سال 88 به آیت الله جنتی (صفحه 118)، و مکرراً به رئیس جمهور توهین نمود. وی برای توجیه اهانت‌های پی در پی خود علیه مسئولان نظام و دولت، ادعا کرد که انتقاد از دروغگوها و کسانی که نظام را به سراشیبی می‌برند، حرام نیست (صفحه 124). یا در اظهارنظر دیگری مدعی شد: «انتقادی غیبت محسوب می‌شود که برای اغراض شخصیه باشد، اما اگر کسی با عمل و کلامش دارد آبروی اسلام و کشور را می‌برد، اینجا انتقاد کردن غیبت محسوب نمی‌شود و حرام نیست» (صفحه 125).

مؤلف کتاب در فصل پنجم به آرای آیت الله در مورد روحانیت می‌پردازد. حسینی تأکید می‌کند که آقای صانعی که زمانی در کسوت روحانیت در کشور مسئولیت حکومتی داشت، و بدبینی به روحانیت را نقشه دشمنان می‌دانست و عامل پشت‌پرده تبلیغات علیه روحانیت را سیا می‌خواند (صفحه 152)، در سال 81 مدعی شد که از زمانی که روحانیت در یک جیبش نفت و در جیب دیگرش پول نفت جای گرفت، ما از لحاظ علمی و فقهی دچار کمبود شدیم (صفحه 153). یا برای مثال، وی که روزی تصریح کرده بود اگر کسی روحانیت را دو قسم کرد، خودش را نساخته (صفحه 155)، در 29 مرداد 88 در دیدار با جمعی از فعالان موسوم به اصلاح‌طلب تأکید نمود: «به اعتقاد من نباید همه قدرت در اختیار روحانیت قرار می‌گرفت. روحانیت به دو دسته تقسیم می‌شود: روحانیون وابسته به حکومت و مستقل، علی‌رغم انتقاداتی که به روحانیت وارد است، روحانیون مستقل همچنان در میان مردم مورد استقبال هستند. خیلی خوشحال هستم که تنها آخوندی هستم که مردم گفتند ضددستگاه و ضدنظام است» (صفحه 154).

فصل ششم کتاب به دیدگاه‌های فقهی آیت الله صانعی در مورد زن و خانواده می‌پردازد. آرای شاذ و نادری همچون «زن می‌تواند بالاترین مناصب حکومتی را از قبیل ریاست دولت و رهبری در اختیار بگیرد» (صفحه 159)، «زن می‌تواند امام جمعه و امام جماعت و ولی فقیه بشود» (صفحه 159)، «از نظر فقهی ثابت کرده‌ام که دیه زن و مرد برابر است» (صفحه 159)، «زن از تمام اموال شوهر اعم از زمین و غیر زمین ارث می‌برد» (صفحه 159)، «حق قضاوت، حق ولایت، حق مرجعیت، حق ریاست جمهوری و ولایت فقیه و ... برای زن هم هست» (صفحه 160)، «مهریه‌ها را هر چه بالاتر بگیرید تا آمار طلاق پایین بیاید» (صفحه 160) و مطالبی از این دست در این بخش آمده است.

مواضع دیروز و امروز آقای صانعی درباره چگونگی برخورد با مفاسد اجتماعی و مخالفین نظام، از جمله مسائلی است که تناقضات بسیاری دارد. ایشان در زمان مسئولیت قضایی چنان مواضع سخت و قاطعی را در برابر مفسدین، مخالفین و حتی مجرمان عادی جامعه مانند گرانفروشان و بی‌حجابان اتخاذ می‌کرد که حتی از پاسخگویی به تلفن پولدارها هم نهی می‌کرد (صفحه 140)، یا معتقد بود ضدانقلاب باید از اسم اوین بترسد و بلرزد (صفحه 140)، او بدحجاب‌ها را از اروپابرگشته‌ها می‌دانست و اصرار داشت ضدانقلاب باید همه چیزش از بین برود (صفحه 136)، و مجازات بی‌بندوباری را از یک ماه تا یک سال تعیین کرده بود (صفحه 177) و بیانیه‌های شدید و غلیظی علیه بدحجاب‌ها صادر می‌کرد (صفحه 178)، و یا حتی حرف درست لیبرال‌ها را نیز خطرآفرین می‌دانست (صفحه 145)، اما همین آقای صانعی در سال 85 ادعا کرد برای مبارزه با بی‌حجابی نباید جامعه را پلیسی کنیم، بلکه باید فرهنگ‌سازی کنیم (صفحه 168)، در سال 77 گفت اسلام دین آزادی است نه دین سرنیزه، زندان و استبداد (صفحه 168)، و در سال 78 نیز ادعا کرد چه فسادی بالاتر از اینکه چهره اسلام را خشن معرفی کنیم... باید به دنیا بفهمانیم که خواست اسلام و دولت و ملت ما برخورد فیزیکی و خشونت‌آمیز نیست (صفحه 169).

صفحات پایانی کتاب به تناقض رفتاری آیت الله صانعی نسبت به آیت الله منتظری اختصاص دارد. آقای صانعی در حالی که در تاریخ 2/1/68 در ابتدای درس اخلاق خود در مدرسه فیضیه با اشاره به تفکرات روشنفکرمآبانه آقای منتظری تصریح کرده بود «اگر این انقلاب نبود، خانواده او و خود او الآن کجا بودند؟» (صفحه 193)، و آقای منتظری را کانالی برای ضربه زدن به اسلام می‌دانست (صفحه 196)، در 29 مرداد 88 ادعا کرد: «قضیه آقای منتظری که اتفاق افتاد، روحانیت یا سکوت کردند، و یا تأیید و تنها من بودم که در این وسط ایستادم.» (صفحه 196)

کتاب «بازخوانی دیدگاه‌های سیاسی و فقهی آیت الله صانعی» کتاب نسبتاً جامع و یک اثر خواندنی بوده که  در کل، هدف مؤلف در مرحله اول، نقد و رد دیدگاه‌های آقای صانعی در موضوعات مختلف نیست؛ بلکه هدف آن است که خواننده پس از درک تناقضات این شخصیت، تغییر رادیکالی و چرخش فکری آیت الله را بفهمد.

لازم به ذکر است چاپ سوم این کتاب در شمارگان1000نسخه و 212 صفحه و به قیمت 8هزار تومان روانه بازار نشر شده است.

انتهای پیام/و